کوهنوردان در ارتفاعات بلند با مشکلات تنفسی رو به رو میشوند به خاطر کاهش فشار هوا و کم بودن میزان اکسیژن در آن ارتفاعات. در سطح دریا، فشار هوا بالا است و اکسیژن به راحتی در دسترس است. اما با بالا رفتن به ارتفاعات بیشتر، فشار هوا کاهش مییابد و این باعث میشود که تعداد مولکولهای اکسیژن در هر حجم مشخص هوا کمتر شود.
اهمیت این موضوع در این است که بدن انسان برای عملکرد صحیح به مقدار معینی از اکسیژن نیاز دارد. در ارتفاعات بالا، چون اکسیژن کمتری به بدن میرسد، کوهنوردان ممکن است دچار مشکلاتی مانند تنگی نفس، خستگی، و در موارد شدیدتر علایم ارتفاعزدگی شوند. این علایم به دلیل نرسیدن کافی اکسیژن به بافتهای بدن و نیاز بدن به زمان برای سازگاری با شرایط جدید به وجود میآید.
برای کاهش مشکلات تنفسی، کوهنوردان باید به آرامی و به تدریج به ارتفاعات بالاتر ascend کنند تا بدن بتواند خود را با کاهش فشار و اکسیژن تطبیق دهد.
